Sander

Praktiq. “Fijn dat we van elkaar kunnen leren”

Praktijkonderwijs. Het leek Sander 20 jaar geleden superspannend. Maar na een paar dagen stage wist hij: het is superleuk! En zo denkt hij er nu nog steeds over.

Sander werd na zijn studie docent vmbo op het Ostrea Lyceum. Die school is onlangs samengevoegd met het vmbo van Het Goese Lyceum (locatie Bergweg) tot Praktiq. “Voorheen moesten leerlingen noodgedwongen kiezen: ga ik naar Het Goese Lyceum voor een vakgerichte opleiding of ga ik naar het Ostrea Lyceum voor een bredere oriëntatie via Dienstverlening & Product? Nu hebben ze op één school beide mogelijkheden. Voor ons als docenten is het natuurlijk fijn dat we van elkaar kunnen leren.”

Goed zoals je bent

Sander is blij dat hij nog steeds verschillende vakken mag geven. “De afwisseling houdt mijn werk leuk. Het belangrijkste dat leerlingen van mijn lessen moeten onthouden, is dat ze goed zijn zoals ze zijn. Dat ze altijd zichzelf mogen zijn en dat iedereen een talent heeft. Grappig detail is dat praktijk totaal niet mijn talent is. Ik heb twee linkerhanden. Leerlingen zeggen dan: ‘maar meneer, u bent toch docent?’. Mijn antwoord: Niet iedereen leert met zijn hoofd. Daarom is het zo belangrijk dat jullie er zijn, mensen die wel het talent hebben om te kunnen werken als timmerman, kapster of automonteur.”

Ook wel eens een dierentuin

Op eenzelfde manier vliegt Sander ook zijn rol als schoolopleider aan. “Denk maar niet dat schoolopleiders het allemaal perfect voor elkaar hebben. Bij mij is het in de klas soms ook een dierentuin. Hoe je hier mee omgaat, daar ligt je kracht. Een van de belangrijkste lessen die ik collega’s (in spé) meegeef, is dan ook dat je les een middel is, geen doel. Denk je dat als jij lekker je lesje draait en het stil is in de klas, het per definitie een goede les is? Misschien ben je wel saai en zijn de leerlingen compleet afgehaakt.”

Van elkaar kunnen leren

Stagiairs en collega’s luisteren graag naar zijn adviezen. “Vroeger was het klaslokaal het domein van de docent. ‘Hoezo kom je meekijken?’. Dat is nu gelukkig anders. Ik kom ook niet om te beoordelen, maar om te kijken wat we van elkaar kunnen leren. Zo leerde ik zelf bijvoorbeeld dat het goed is om soms stiltes te laten vallen. Voor mij als ADHD’er een uitdaging, maar het werkt wel!”

Tussen de regels door

Sander luistert bij collega’s, studenten en leerlingen vooral tussen de regels door. “Samen met collega’s heb ik een coachingsopleiding gevolgd. Ik vind het mooi om aan te voelen wat er speelt. ‘Hoe gaat het?’ ‘Ja, goed.’ ‘En hoe gaat het nu echt?’ Negen van de tien keer klopt mijn onderbuikgevoel. Op die momenten iemand kunnen helpen, daar krijg ik energie van.”

Druk, maar lukt altijd

Het kan soms wel wat druk zijn, het docent- en schoolopleiderschap. “Vooral als er al een groep tweedejaars studenten stageloopt en er rond februari nog een lichting eerstejaars bijkomt. Dan is het wel de kunst om voor iedereen een plekje te vinden. Samen met de andere schoolopleiders en het team, lukt het eigenlijk (bijna) altijd wel weer.”