Jelly Bannani
Terug naar alle verhalen van de genomineerden.
“Het liefste wat ik doe, is mijn liefde voor kinderen overdragen”
We zijn op bezoek bij Jelly, Teamvoorzitter en docent Kindprofessional op het Scalda in Terneuzen. Het eerste wat opvalt in Jelly’s kantoor is een druk bord met allemaal briefjes en attenties erop. “Het zijn allemaal memootjes en cadeautjes die ik van studenten heb gehad. Hier, een ‘EHBA-kit’ voor eerste hulp bij afscheid, met onder meer toffees erin ‘omdat we je tof vinden’. En deze, een afscheidsboekje met persoonlijke verhalen van ‘de Jellybeans, zodat je ons nooit gaat vergeten’. Dat is toch geweldig?”
Schipperskind
Zelf had Jelly veertig jaar geleden een minder warme band met haar leraren of school. “Ik ben geboren als schipperskind en heb van mijn zesde tot mijn achttiende op het schippersinternaat gezeten. Destijds waren er nog geen auto’s aan boord van schepen, dus ik zag mijn ouders soms wekenlang niet. Dat was geen makkelijke tijd.”
Mama Jelly
Toch heeft die ervaring van Jelly een heel positief mens gemaakt. “Het heeft me heel zelfstandig gemaakt en ik heb geleerd om te gaan met tegenslagen, niet op te geven maar door te gaan, vrolijk te zijn en uit te gaan van het positieve, wat je ook meemaakt. Dat geef ik nu ook mee aan studenten. Ik motiveer ze om door te gaan, ook als het eens tegenzit. Daarbij ben ik een beetje de moederfiguur: ik bied liefde en zorg en geef ook duidelijke grenzen aan.”
Groeien vanuit verbinding
Binnen die grenzen is verbinding een van de belangrijkste factoren. “De relatie met studenten, met echt de persoon achter de student, is zó belangrijk. Van daaruit kunnen ze zichzelf zijn, vragen stellen en groeien. Ik kan er nog steeds zo ontzettend van genieten wanneer ze dan uiteindelijk diplomeren. Daar maak ik ook echt een feestje van, met een heerlijke persoonlijke noot en niet te stijf. Het is zo mooi om te zien hoe ze binnenkwamen en hoe ze dan zoveel volwassener weer weggaan, klaar voor hun eerste stappen als Kindprofessional. Dat maakt me trots. En een beetje verdrietig, want afscheid nemen is niet mijn ding.”
Het liefste wat ik doe
Rollenspellen daarentegen zijn wel haar ding. “Dat vind ik superleuk om te doen. Drama was vroeger mijn favoriete vak. In de klas speel ik wel eens een kritische of allochtone ouder zodat studenten kunnen oefenen hoe ze daarmee kunnen communiceren. Maar het liefste wat ik doe, is mijn liefde voor kinderen overdragen. Want werken met kinderen is zo leuk. Je kunt ze zoveel leren en krijgt zoveel van ze terug.”
Bekroning
Dat er ook liefde is voor haar als docent, nu geuit in deze nominatie, voelt Jelly als een grote eer. “Ik was echt verrast. Ik werk hier nu 15 jaar en heb dit nog nooit meegemaakt. Het is een bekroning op mijn werk.”
