‘Dit is de plek waar het allemaal begint’
Ze heeft alles al eens gezien. Alle bewegingen in het onderwijs meegemaakt en kinderen zien opgroeien tot volwassen met eigen kinderen. Marianne de Groot geeft al 43 jaar les in het basisonderwijs en geniet nog elke dag met volle teugen.
“Het mooiste aspect van het vak, vind ik, is dat je het vertrouwen van ouders krijgt om hun dierbaarste bezit mee te helpen ontwikkelen. Dat is een grote verantwoordelijkheid en echt iets om trots op te zijn.”
Dierbaarste momenten
De momenten waar Marianne misschien nog wel het meeste van geniet, liggen buiten de klas. “Mijn dierbaarste momenten zijn de keren dat je een oud-leerling tegenkomt, ‘Hé juf!’, en even een praatje aangaat. Er staat dan bijvoorbeeld een jonge kerel voor me, maar ik zie ook nog dat kleutertje met z’n tasje op de rug. Dat je dan nu hoort waar hij mee bezig is en ziet dat hij gelukkig is, vind ik supermooi.”
Vroeger & nu
Mooi vindt Marianne ook de ontwikkeling die het onderwijs door de jaren heen heeft gemaakt. “Vroeger zaten kindjes de hele schooldag aan een tafeltje met een boekje. Ik ben blij dat er nu meer ruimte is voor de behoefte van kinderen. We werken met interessante thema’s en kinderen krijgen meer tijd en mogelijkheid om hun eigen talenten te ontdekken, ook op sociaal vlak. Dat is superbelangrijk.”
“We zijn trouwens ook bezig met het ontwikkelen van een groen schoolplein”, vervolgt Marianne enthousiast. “Daarmee willen we het computertijdperk wat achter ons laten en meer terug gaan naar de natuur. Straks kunnen kinderen op het schoolplein weer ontdekken hoe fijn het is om buiten te spelen. Echt iets om trots op te zijn.”
Trots
Trots is wat iedere leraar zou moeten zijn, vindt Marianne. “Onderwijs is enorm waardevol. Ik hoop dat de maatschappij dat ook altijd zo zal zien. Dit is de plek waar het allemaal begint. Het enige wat ik hoop, is dat het onderwijs wel terug meer een afspiegeling wordt van de maatschappij. Veertig jaar geleden werkten er nog veel mannen, nu lijkt het wel een vrouwenberoep te zijn geworden. Voor de balans vind ik dat niet goed.”
Supermooie uitdaging
De afspiegeling van de maatschappij is ook een belangrijk item in het kader van inclusief onderwijs. “Op elke school moet plek zijn voor ieder kind, dus ook degenen met problematieken. Dat is het idee. Ik zie het als een supermooie uitdaging met voor- en nadelen. Ik vraag me wel af hoe het realiseerbaar is. Maar hé, dat hebben we ons in het onderwijs wel al eens eerder afgevraagd. We gaan het vanzelf ontdekken.”
Toekomstdroom
Een verandering die Marianne zeker zou omarmen, is samen een klas delen. “Mijn toekomstdroom is dat er grotere groepen komen, van zo’n dertig kinderen, met twee volwaardige leerkrachten ervoor. Dan kun je kinderen zoveel meer bieden. Ik hoop dat dat ooit de standaard wordt!”
