Aan het woord – Nienke Rademakers
Nu alle scholen zijn gesloten vanwege de maatregelen om het Coronavirus te bestrijden, betekent dat lesgeven op afstand. We volgen komende tijd een aantal docenten, juffen en meesters. Ze vertellen over deze bijzondere situatie, welk effect dat heeft op hun vak en geven ons een kijkje achter de schermen.
Mijn naam is Nienke Rademakers, ik heb een gezin met 2 kinderen en ik ben leerkracht van groep 7. Dit doe ik nu voor het derde jaar op basisschool De Parel in Terneuzen. Ik werk vooral in de bovenbouw; daar ligt m’n hart!
“We kijken wat gezien de huidige situatie werkt, wat er echt moet gebeuren, en wat we kunnen loslaten.”
Hoe is de situatie bij jullie?
De eerste week onderwijs op afstand was erg hectisch, zeker de maandag. Normaal gesproken heb ik op maandag een vrije dag, maar we zijn toch aanwezig geweest op school om met z’n allen een plan van aanpak te maken. De leerkrachten staan er gelukkig hetzelfde in; we doen wat kan en niet wat moet. We kijken wat gezien de huidige situatie werkt, wat er echt moet gebeuren, en wat we kunnen loslaten. Iedereen doet op zijn eigen creatieve manier moeite. Voor de kleuterklassen worden veel filmpjes gemaakt, de bovenbouw werkt voornamelijk met Zoom. Via dit programma deel ik instructievideo’s die ik opneem met Loom, en heb ik online sessies met groepjes leerlingen. Ook de teamvergaderingen met collega’s vinden plaats via Zoom. Het is nog rustig; ik krijg nog weinig inhoudelijke vragen van de leerlingen. De eerste huiswerkpakketjes die zijn gemaakt bevatten voor nu vooral herhaling. We hebben afgelopen week alle ontwikkelingen in het nieuws en beslissingen van de overheid afgewacht. Nu gaan we kijken hoe we het voor de langere termijn in gaan steken, en houden we ook rekening met een mogelijke lockdown. We schrijven dan uitgebreid op wat de leerlingen moeten doen en wat hun weektaken zijn.
“Vorige week maakte ik een video met twee ruziemakende kids op de achtergrond…”
Afgelopen vrijdag zijn opnieuw de huiswerkpakketjes door de leerlingen en hun ouders opgehaald. Wat ik hen mee wil geven; kijk maar wat lukt. Ook voor ouders is het een lastige situatie, thuiswerken is niet altijd even makkelijk. Zelf ervaar ik dit ook, zo heb ik vorige week een instructie video opgenomen met twee ruziemakende kids op de achtergrond. Het is een beetje beholpen, en we doen wat we kunnen. En lukt het niet; dan is dat ook oké.
Wat zijn je eerste ervaringen met deze nieuwe situatie?
Je bent uit je patroon en je vaste ritme is compleet verdwenen. Daar ligt dus een uitdaging, maar momenteel ziet onze werkdag er zo uit; iedere ochtend tussen 9:30 en 10:00 uur starten we met het onlineprogramma voor de kinderen via Zoom. Daarna volgen er online sessie met groepjes leerlingen en ben ik tot 12:00 uur via Zoom bereikbaar voor vragen. Verder werken we met de Social School app – via deze app sturen we berichten naar ouders, en ook naar de kinderen. Kinderen uit groep 7 kunnen prima over weg met hun eigen device en dan hoeft dit niet eerst langs de ouders te gaan. Op die manier belasten we de ouders zo min mogelijk, die moeten toch ook thuiswerken. Voorlopig blijven we op deze manier via Zoom werken en ben ik van plan om vanaf volgende week meer instructiefilmpjes te maken.
Hoewel het nog rustig is met de vragen vanuit de leerlingen, vind ik het best druk en het geeft veel onrust. Je moet veel vragen beantwoorden, je kijkt constant op je telefoon en checkt je mail. Daar komt bij dat we ook veel mailtjes met vragen krijgen van andere scholen, of van bovenaf. Er komt dus veel op je af waar je iets mee moet. Dan denk je; wat is wijsheid en waar doe ik goed aan?
“Zolang de kinderen maar lekker bezig zijn met hun vakken, is het voorlopig wel even goed.”
Er wordt ook een groot beroep gedaan op de ouders, denk bijvoorbeeld aan het controleren van huiswerk. Vooral het nakijken van de vakken taal, spelling en rekenen vragen we om hun hulp. Maar in groep 7 zijn er toch onderdelen die ouders niet goed snappen; of het is alweer te lang geleden. Daarom bied ik af en toe ook antwoordenboekjes aan of de ouders mogen een foto maken. Deze sturen ze dan naar mij door en dan kijk ik het na. Zolang de kinderen maar lekker bezig zijn met hun vakken, is het voorlopig wel even goed. We moeten natuurlijk wel kijken naar een oplossing voor de langere termijn. Ouders geven regelmatig aan dat het hen veel tijd en soms stress kost, wat natuurlijk heel begrijpelijk is in deze gekke situatie. Ook hier geldt – kijk wat lukt en anders is het niet anders.
“Wat ik het meeste mis? De interactie met mijn leerlingen.”
Hoe reageren de leerlingen op de situatie?
De leerlingen vervelen zich nog niet en kunnen zich goed bezighouden. Ze vinden het heel fijn om in de ochtend samen online te zijn. Je ziet dat het grootste deel van de klas dan aanwezig is. Ze vinden het wel leuk en fijn om met elkaar te praten. Ook over simpele dingetjes; hoe het me ze gaat of wat ze van het weekend hebben gedaan. Ze vertellen dan over alledaagse dingetjes of over een zieke oma. Dat is natuurlijk fijn om te delen met iemand anders dan je ouders. Dit vind ik heel belangrijk, en is gelijk hetgeen wat ik het meeste mis; de interactie met mijn leerlingen. Ik mis niet zo zeer het lesgeven zelf, maar het sociale aspect: waar zitten ze mee, wat houdt ze bezig? Dat mis ik, en ze missen elkaar ook. Verder zie je dat kinderen vragen blijven stellen, net zoals in de klas. Dat kan nu nog steeds, ook al is het op een andere manier.
Heb je een tip of advies?
Ik wil vooral de ouders een tip meegeven: doe wat kan en niet wat moet, alles wat lukt is mooi meegenomen! Er is dan geen reden tot paniek, want we snappen dat niet alles lukt. Blijf er ook op vertrouwen dat het allemaal wel goed komt. Mijn collega’s in het onderwijs wil ik meegeven om vooral te blijven praten met elkaar, ondanks dat je elkaar niet fysiek ziet. Die communicatie is niet alleen fijn, maar zo kun je ook tips en adviezen uitwisselen. Blijf in contact en probeer geen eilandjes te vormen.
