“Iedere dag word ik weer geraakt door mijn leerlingen. Pas kwam ik weer terug in de klas na een paar dagen ziekte. Een leerling die zich normaal niet uit, zei ‘juf, ik heb je zo gemist!’. Vaak zijn het de kleine dingen die voor ons van belang zijn. Een opmerking, knuffel, tekening of reactie van de ouders. Het is zo fijn als het effect van school, thuis zichtbaar is. Dat ouders en verzorgers zien dat hun kind zoveel mogelijkheden heeft.
Via een invalbaan ben ik het specialistisch onderwijs ingerold, daarvoor werkte ik in het reguliere onderwijs. Naast de pabo heb ik orthopedagogiek gestudeerd. Ik was heel geïnteresseerd in het complexe geheel van gedrag, sociaal-emotionele ontwikkeling, de thuissituatie en andere factoren. Dit werk sluit daar helemaal bij aan.
In de klas zijn structuur en duidelijkheid de kapstok van alles wat je doet. Maar daarbinnen zoek je per leerling naar een eigen aanpak en oplossingen. Dat is een grote uitdaging: soms denk je een goede aanpak te hebben maar bereik je toch je doel niet. Het is dan belangrijk dat je je kwetsbaar opstelt, kunt reflecteren en bijstuurt. Je collega’s helpen je erbij, je staat daarin nooit alleen. Ik zie het als een kans om persoonlijk te groeien.
Als leerkracht is geduld onmisbaar. Om vaardigheden in te slijten moet je heel veel herhalen. Een ritueel dat bij anderen vanzelf gaat, duurt bij onze leerlingen langer. Daarnaast is proactief handelen belangrijk. Je leert gedrag te lezen en daar speel je op in. Als je bijvoorbeeld ziet dat een leerling rode kaken krijgt en druk gaat praten, is het tijd voor een relaxmomentje. Je denkt altijd een paar stappen vooruit.”
