Mijn naam is Gorik Hageman, ik geef Duits aan het Reynaertcollege in Hulst. Ook geef ik les aan de Odisee Hogeschool in Sint-Niklaas en ik ben de Zeeuwse onderwijsambassadeur. Dat betekent dat ik mezelf sterk maak voor samenwerking tussen opleidingen en organisaties in Vlaanderen en Zuidwest Nederland.
En nu komt daar tijdelijk nog een andere betrekking bij: ik ben ook thuisdocent voor onze drie kinderen van 10, (bijna) 8 en 4 jaar.
Thuis is het een zotte boel. Je hebt toch een beetje het gevoel opgesloten te zitten. Ook al hebben we geen klein huis, zo met zijn allen thuis is er toch weinig ruimte vrij. In mijn ‘werkruimte’ lopen ook de kids in en uit – ze komen dus regelmatig in beeld als ik online ben met leerlingen. Dat vinden de leerlingen dan weer leuk!
Van school uit zijn de kinderen structuur en regelmaat gewend, dus deze situatie is echt wel anders. Wij willen ervoor waken dat we hier thuis niet verzanden in een vakantiegevoel. Daarom stellen we een dagelijkse planning op die we ook met de kinderen bespreken. Wat willen zij doen, wat hebben mijn vrouw en ik op de agenda staan – alles komt aan bod! Mijn vrouw geeft les aan de Universiteit van Antwerpen, zij was afgelopen week juist ’s avonds bezig met online Noors lesgeven. En als we allebei bezig zijn dan past onze oudste soms even op – zo lossen we het samen op!
Op school is het heel erg stil, maar dat betekent niet dat er niets gebeurt. Ik merk dat iedereen op zijn niveau er alles aan doet om de leerlingen te helpen en aan de slag te krijgen. Dat gaat niet altijd even soepel maar de wil is er zeker! Vorige week woensdag zijn de boeken opgehaald door leerlingen. Sommige docenten hebben vorige week gelijk al een studiewijzer gemaakt waar leerlingen mee aan de slag kunnen. En natuurlijk hebben we onze ELO-omgeving. Ook daar moet iedereen zijn weg in vinden, er is niet één manier die voor alle docenten werkt. Waar we nu nog tegen aan lopen is dat het systeem overbelast raakt als er te veel mensen op inloggen, het systeem is zulke grote aantallen en zoveel belasting niet gewend. De leverancier werkt er hard aan om dit in orde te krijgen.
Ik werk zelf al langere tijd met een bepaald programma voor verrijking van de leerstof – dat gebruik ik nu voor meerdere leerlingen. Ik kan dan heel goed zien op welke onderdelen het goed gaat en waar nog wat meer uitleg bij nodig is. Wat mooi is aan deze situatie; veel bestaande platformen waar normaal voor betaald moet worden, worden nu gratis ter beschikking gesteld. Je ziet dus saamhorigheid ontstaan; er wordt zoveel mogelijk beschikbaar gemaakt, daar heeft iedereen baat bij.
Ik geef op drie niveaus les: 3 havo, 4 vwo en 6 vwo. En elk niveau is anders, het materiaal is verschillend...
6 vwo heeft deze week herhalingen en zij staan voor hun centraal examen. Afgelopen week heb ik het centraal examen besproken. De leerlingen hadden zich voorbereid en we hebben online overleg gehad. Er waren 32 leerlingen in het platform van de totale groep van 34 - en de twee die er niet waren hadden zich netjes afgemeld. Ik zie bij de leerlingen veel motivatie om er het beste van te maken.
Voor 4 Vwo behandelden we afgelopen week een boek- en filmopdracht. Deze opdracht was al bekend dus ik heb hem online gezet. Ze leveren beide opdrachten in via Google Classroom. Deze week gaan we onder andere aan de slag met een les grammatica die ze online gaan volgen.
Havo 3 is net gestart met een nieuw boek; zij gaan aan de slag met woordenschat en begrijpend lezen. Deze opdrachten staan klaar in de ELO-omgeving.
Ik kijk naar de planning die al gemaakt is en ga vervolgens kijken hoe deze ingevuld kan worden met afstandsonderwijs: wat is realistisch, hoe kan je het ‘vertalen’. Deze week wordt sowieso spannend want dan gaan we online toetsen afnemen.
Hoe reageren leerlingen?
Op zich positief, al is het ontzettend wennen natuurlijk. Ze geven aan dat de lessen goed te volgen zijn via ELO – als het systeem goed werkt.
Hoe ervaar je het zelf?
Ik vind het heel intensief! Normaal gesproken heb je heel veel interactie met leerlingen en je kan in de klas verschillende werkvormen toepassen. Nu zit je achter je laptop, en zij ook – je mist interactie. Helemaal als je het scherm overneemt, dan zie je je publiek niet meer. Dan vraag ik af en toe ook gewoon of ze me nog zien. Die interactie met de leerlingen mis ik enorm!
Wat grappig was: afgelopen week viel tijdens een online les de verbinding even weg. Toen ik terug was merkte ik dat de leerlingen allemaal met elkaar aan het praten waren – net als in het klaslokaal. Logisch: leerlingen missen het onderling contact natuurlijk ook. Met de collega’s onderling is er ook veel contact; we wisselen ervaringen uit en helpen elkaar waar mogelijk. Dat vind ik het positieve aan deze hele situatie; leerlingen en collega’s proberen er samen het beste van te maken en helpen elkaar zo verder.
Heb je een tip of advies?
Jazeker! Mijn advies is: durf je grenzen te verleggen! Er zijn geen gouden regels voor deze situatie: met vallen en opstaan kom je steeds een stap verder. Durf bepaalde platformen en tools gewoon uit te proberen – natuurlijk zijn ze niet allemaal zaligmakend, maar laat dat je er niet van weerhouden om het te proberen.
En laat het los – dit kan niet allemaal 100% perfect gaan. Spring in het diepe en doe het gewoon! Leer van elkaar en deel met elkaar. Dit geldt voor zowel docenten als leerlingen. Laten we samen proberen elkaar zoveel mogelijk te helpen en begrip te hebben als het even niet direct gaat zoals het moet.
