Je bent als leerkracht geen eilandje meer
“Wat zou je zeggen tegen iemand die nu nog een keuze moet maken voor een opleiding? Zou je die aanraden om het onderwijs te gaan?” Aimee kauwt even op de vraag voordat ze antwoord geeft. “Ik zou zeggen: Moet je doen! Het is zo bijzonder om te zien hoe de kinderen zich ontwikkelen. Dat ik mag zien hoe ze groeien in ontwikkeling en daar ook bij mag helpen, dat vind ik zo bijzonder. Als ik ’s morgens op het schoolplein sta en ze komen met een lach op hun gezicht naar me toe rennen. Dat vind ik echt het mooiste dat er is.”
Innovatieve scholen
’t Kofschip is een van de innovatieve scholen in Zeeland, die hebben gekozen voor unitonderwijs. Bij die keuze gingen ze niet over een nacht ijs. Er is veel aan voorafgegaan, van het ontwikkelen van een nieuwe visie tot het letterlijk doorbreken van de muren tussen de verschillende klassen. Nu zijn er in plaats van 8 groepen 3 units. Een onderbouw-, middenbouw- en bovenbouwunit.
Aimee Kramer werkt nu drie jaar op ’t Kofschip. Het eerste jaar als stagiaire en de afgelopen twee jaar als een van de twee leerkrachten in de unit onderbouw. Naast Aimee bestaat het team voor deze unit uit nog een leerkracht, een onderwijsassistent en een stagiaire van de Pabo voor twee dagen in de week. Ze begeleiden samen de 56 kinderen van de groepen 1, 2 en 3. Beide leerkrachten hebben wel ieder een specifieke groep onder hun hoede. De een de groep De Kikkerpoel en de ander Het Mierennest. Deze verdeling is handig voor de administratie en zo is er ook een vast aanspreekpunt voor de ouders, maar tijdens de lessen wordt de indeling losgelaten. Dan wordt veel meer gekeken naar het lesniveau per vak. Daarbij hanteren ze meestal een driedeling, waarbij de kinderen op hun eigen niveau uitleg krijgen en opdrachten doen. Zo krijgt alle kinderen de kans op succeservaringen omdat ze niet worden overvraagd of moeten onderpresteren.
Ruimte maken
Beide leerkrachten kennen de leerlingen van de hele groep goed. “Het is heel fijn dat je niet alleen verantwoordelijk bent voor de kinderen, maar dat je kunt sparren en overleggen met een collega die hen ook heel goed kent. Ook is het fijn dat we met het hele team ruimte kunnen maken voor kinderen die wat meer begeleiding nodig hebben of juist wat meer uitdaging. Soms is het goed een klein groepje of een kind even apart te nemen”, aldus Aimee. “Vanmorgen was er bijvoorbeeld een rekenles. Een aantal kinderen uit groep twee schuiven dan aan bij de uitleg van de kinderen van groep drie, omdat zij dat al aankunnen. Voor hen is dat een fijne uitdaging.”
Dit soort uitwisseling is er niet alleen binnen de unit maar ook tussen de units. Dat is mogelijk doordat de lessen gelijklopen over de hele school. Alle kinderen hebben tegelijkertijd rekenen, tegelijkertijd taal, en op hetzelfde moment crea-lessen. “Zo verlies ik de kinderen die ik drie jaar in mijn eigen unit heb gehad ook niet helemaal uit het oog. Ik geef een deel van hen bijvoorbeeld nog faqta (wereldoriëntatie in brede zin, red) en ik zie ze ook bij crea-lessen die ik samen met een collega uit de middenbouwunit geef.”
Werkdrukverlagend
Dat er ook in Zeeland druk komt op de arbeidsmarkt, heeft Aimee net aan den lijve ondervonden. De andere leerkracht in de unit onderbouw is met zwangerschapsverlof gegaan en het was best lastig om een vervanger te vinden. “Eerst was er een vervanger, maar die ging ook met zwangerschapsverlof. Gelukkig hebben we nu toch iemand gevonden.”
Unitonderwijs lost niet het probleem van te weinig leerkrachten op, maar het is wel een manier om het lesgeven aantrekkelijker te maken. “Ik kan het natuurlijk niet vergelijken met het lesgeven op andere scholen, maar deze manier van lesgeven werkt voor mij werkdrukverlagend. Je kunt altijd overleggen met je collega van de unit en als het nodig is, kan je ook een momentje uit de groep om iets te regelen. Je kunt het niet met minder mensen doen, maar unitonderwijs maakt je wel flexibeler.”
