Maaike IJsebaert is docent muziek aan de HZ University in Vlissingen. Ze geeft muziekles aan eerste- en tweedejaars-pabo-studenten en houdt zich daarnaast bezig met onderwijsontwikkeling en -coördinatie.
Want muziek, dát deed haar hart al van kinds af aan sneller kloppen. Na het behalen van haar havo-diploma wilde ze dan ook direct door naar het conservatorium. Het hebben van een solide plan B was gelukkig niet nodig. Ze werd toegelaten, vertrok direct naar Rotterdam en begon daar met haar opleiding tot muziekdocent.
"Na twee jaar werken in Rotterdam belde het Reynaert College, waar ik zelf ook les had gehad. Ze vroegen of ik in Hulst muziekles wilde komen geven. Toen ik daar zelf les had vroeger, vond ik het altijd een fijne school. Daar hoefde ik dus niet lang over na te denken. Twee jaar lang combineerde ik mijn werk in Rotterdam met de lessen die ik gaf op het Reynaert College.
Een oud-studiegenoot van het conservatorium wees me op een vacature bij de HZ. Ik woonde op dat moment nog in Rotterdam. Na lang twijfelen ben ik gaan kijken en heb ik een dag meegelopen. Dat gaf de doorslag waarna ik snel de overstap maakte. Ik verhuisde terug naar Zeeland, maar reed nog steeds twee dagen per week naar Rotterdam om les te geven.
Het was geweldig om aan pabo-studenten les te geven en tegelijkertijd als muziekdocent in het werkveld actief te zijn. Ik kon mijn eigen ervaring in de lessen integreren! Uiteindelijk was het pendelen tussen Rotterdam en Hulst niet ideaal en heb ik besloten mijn baan in Rotterdam op te zeggen.
Ik werk parttime op de HZ waardoor ik nog genoeg tijd over heb om mijn passie voor muziek in andere werkzaamheden door te voeren. Zo werk ik ook voor de Zeeuwse Muziekschool. Eerst gaf ik muzieklessen, deed aan co-teaching en introduceerde verschillende muziekmethodes op basisscholen. Nu sta ik in verzorgingstehuizen met de muziekcarrousel, dan maak ik muziek met ouderen. Maar ook doe ik ‘muziek op schoot’, dat is dan weer met baby’s! Het is mooi om te zien dat muziek van jong tot oud een onmisbare rol speelt in het leven."
In Zeeland is je wereld veel kleiner, waardoor je sneller impact maakt met wat je doet. Dat vind ik een fijn gevoel en daardoor professionaliseer ik ook sneller. Sinds dit jaar zit ik bijvoorbeeld in het Nederlandse netwerk van muziekdocenten Pabo. Dat is een ontwikkeling die sinds mijn terugkeer in Zeeland in sneltreinvaart is gegaan. Daar heb ik de ruimte om te netwerken en breder te kijken dan alleen mijn eigen klassen.
De pabo-opleiding, waar ik nu lesgeef, staat daarnaast in nauwe verbinding met het werkveld. Ik begeleid ook studenten in de regio Hulst die stagelopen op basisscholen en daardoor heb ik weer contact met de docenten daar. De leeftijden in mijn pabo-klas variëren enorm; er zijn leerlingen die net van de middelbare school komen maar er zijn ook zij-instromers die ouder zijn dan ik. Aanvankelijk vond ik het spannend om volwassenen les te geven, maar door samen muziek te maken, krijg ik ze snel mee en werkt mijn enthousiasme aanstekelijk.
Dat blijft toch het samen muziek maken! Wanneer je terugdenkt aan mooie momenten op de basisschool, denk je niet aan een taal- of rekenles, maar (hopelijk) wel aan de muziekles! Je deelt samen een ervaring, je werkt samen met plezier en er wordt naar elkaar geluisterd. Een leerling zei laatst na een les met mijn collega Arthur op de piano: "Zo fijn, ik had het echt gemist. Als we zingen als klas dan zijn we altijd weer echt even samen." Zo'n moment maakt mij dan echt trots!
Ik hoop dan ook echt dat ze zulke momenten óók meenemen wanneer ze later zelf voor de klas staan.
Op de HZ heb ik de kans gekregen om meer te doen dan alleen muziekles geven. Ik ben mentor, praat met het werkveld, coördineer de HZ Personality... allemaal omdat ik daar zelf voor heb gekozen en het aansluit bij mijn eigen interesses. Ik merkte dat ik toe was aan een nieuwe stap met daarbij een nieuw leerdoel aan de horizon. Ik hoop dat ik leerlingen iets moois mee kan geven wat ze later zelf ook in de klas gaan gebruiken want muziek komt in ontzettend veel dingen terug! Ook met mijn collega’s op de HZ ben ik erg hecht want het is een klein en gezellig team.
Een typisch "vijf minuten"-moment dat ik alleen in Zeeland meemaak, is tijdens de muzieklessen. Hier kan ik echt de Zeeuwse mentaliteit van 'doe maar normaal' binnen een paar minuten ombuigen naar louter enthousiasme. Het is verrassend hoe snel leerlingen in beweging komen en dan denken: "Oké, dit is eigenlijk best leuk!" Wij Zeeuwen begrijpen elkaars nuchterheid goed, en dat maakt het soms minder spannend voor de leerlingen. Maar als muziekdocent weet ik dat juist te waarderen en kan ik die instelling snel ombuigen naar een superenthousiaste houding. Dat samen snel schakelen en het hechte, sociale netwerk van scholen en collega's die vaak samen komen, dát is echt iets wat je voornamelijk hier in Zeeland ziet.
Dat is ook wel iets typisch Zeeuws. De HZ ligt vlak bij de haven van Vlissingen dus wanneer het weer het een beetje toe laat halen we even een frisse neus en wandelen we langs de haven. We zien dat veel collega’s dit doen, even genieten van de rust en de ruimte. Of na het werk naar de zee rijden, dat doe ik in de zomer ook vaak!
Hou oog voor de mooie dingen waar het leven echt om draait. Dat al mijn leerlingen stuk-voor-stuk mooie mensen worden met oog én oor voor elkaar. Dat ze kunnen genieten van de mooie dingen die er zijn, zoals muziek en kunst. Natuurlijk moet je ook gewoon met taal en rekenen bezig zijn. Maar dat ze niet vergeten dat je samen altijd verder komt.
