Debbie Priester is leerkracht voor groep 1 en 2 en daarnaast een drijvende kracht achter het unitonderwijs. Ook houdt ze zich bezig met het naschoolse aanbod. Ze geeft al 15 jaar les in het Zeeuwse onderwijs op het IKC in Kloetinge. Bij het IKC (Integraal Kind Centrum) komen kinderen van 0 tot 13 jaar om te leren, spelen en zich te ontwikkelen.
“Ik wilde altijd al met kinderen werken; ik vind het communiceren met kinderen veel prettiger dan met volwassenen. Ik ben begonnen met de opleiding tot onderwijsassistente. Het was een logische stap om vervolgens als leerkracht aan de slag te gaan, waarvoor ik de pabo op de HZ in Vlissingen heb gevolgd. Vanuit die opleiding heb ik ook stages gelopen in Zeeland en toen ben ik bij een van die stages als leerkracht aan de slag gegaan.
Na mijn stage bij het IKC ben ik dus blijven hangen. Ik heb hier in mijn derde jaar stagegelopen en ik vond het een hele fijne school waar ik het ook erg naar mijn zin had. Nadat ik was afgestudeerd kreeg ik de kans om enkele uren op te vangen. Dat werden steeds meer uren en uiteindelijk kon ik solliciteren en ben ik nooit meer weggegaan!"
Je zit tegen de stad aan, maar het heeft een heel dorps karakter. Daarnaast is dit een openbare school. Die heb je natuurlijk ook wel in Brabant, maar dat past heel goed bij mij. In Brabant heb je veel katholieke scholen. Wat ik verder prettig vind aan Zeeland is de nuchterheid en de manier van communiceren met ouders. De kinderen hier zijn heel nuchter, dat is heel prettig.
Soms merk ik wel dat we, in vergelijking met de rest van Nederland, in Zeeland nog heel traditioneel denken volgens het jaarklassensysteem. Nu zijn wij als school wel vooruitstrevend; we werken hier al volop groepsdoorbrekend met het unitonderwijs. Je kunt ook merken dat toen dat net begon iedereen nog een beetje kritisch was en je geluiden hoorde als: "Hoe moet dat dan en waarom moet dat allemaal?" Maar als je het dan echt gaat doen en het blijkt effectief te zijn en goed te werken, krijg je ook zeker de credits! Het is gewoon heel eerlijk onderwijs.
Het geeft veel voldoening en daardoor word ik ook uitgedaagd in mijn werk. Ik kan me ontwikkelen en dat motiveert me om alles op de goede manier draaiende te houden.
Ik vind het heel fijn rijden naar Zeeland. Ik ben ongeveer een half uurtje onderweg in de auto, dan kom ik even los van mijn werk en kan ik opladen voor wat erna komt. Er zijn vast ook veel scholen in Brabant die op dezelfde manier werken als wij en ook vooruitstrevend zijn, maar voor mij is het vooral het rustmoment dat ik heb wanneer ik naar huis rijd en de mentaliteit hier, die is gewoon heel goed!
Vanuit mijn stages die ik liep toen ik de pabo volgde, was ik al bekend met het onderwijs in Zeeland. Ik woon nu wel in Brabant, maar heb ook in Zeeland gewoond. Ik ging er dus niet helemaal blanco in, maar ondanks dat ik in Brabant ben gaan wonen, kies ik er nog steeds voor om in Zeeland les te geven.
Op deze school worden mijn kwaliteiten echt gezien. Ik krijg heel veel kansen om mezelf verder te ontwikkelen. Dat zijn dingen die ik heel belangrijk vind. Ook heb ik een ontzettend fijn team waarin we echt bij elkaar terecht kunnen; dat speelt een grote rol.
Dan zijn dat toch wel de vijf minuten waarin een mening kan veranderen. Het kan soms zijn dat er op ideeën of veranderingen eerst kritisch wordt gereageerd. Dat is misschien een beetje Zeeuws eigen om iets niet direct een kans van slagen te geven. Maar vervolgens, als ze zien dat het werkt of je kunt ze overtuigen, durven ze je daar ook echt de credits voor te geven! Je merkt dan niet alleen dat ze enthousiast worden, maar in Zeeland durven ze dit ook uit te spreken. Misschien is dat ergens anders ook zo, maar in Zeeland ervaar ik dat. In vijf minuten kan een mening dan veranderen van een tikje negatief naar toch wel heel positief. Ondanks de soms scherpe mening van de ouders hebben we echt verandering gebracht, en daar krijgen we waardering voor! Dat is heel fijn om te horen en terug te zien.
Wat voor mij heel goed werkt is om even in de klas te gaan zitten en de kinderen te observeren. Je ziet dan zo veel leuke en bijzondere dingen gebeuren. Op dat moment besef ik weer waarom ik dit werk zo leuk vind! Terwijl ze met elkaar spelen of aan iets bezig zijn, kijken ze je soms even aan en maken ze oprecht oogcontact. Zonder dat ze bewust die waardering uitspreken, doen ze dat toch en dat geeft een heel goed gevoel.
Heel specifiek zouden dat vijf minuten zijn op maandag tijdens het kringgesprek wanneer we het weekend bespreken. De leerlingen vertellen dan zo enthousiast wat ze hebben gedaan! Maar ik geniet ook elke dag wanneer de leerlingen de klas binnenkomen. We halen ze op het schoolplein op en gaan daarna de klas in en begroeten elkaar even, dat doet ieder op zijn of haar eigen manier.
Eigenlijk zijn het de korte contactmomenten door de dag heen, wanneer een leerling naar je toe komt om te vertellen wat hij die middag nog gaat doen of ze even naar je toe komen voor een knuffel.
Dan ben ik wel heel benieuwd hoe de dag eruit zou zien als de leerlingen zelf hun dag mogen indelen. Ik denk dat daar hele creatieve ideeën uitkomen!
Vooral de gemoedelijke en nuchtere sfeer die hier is: dat is heel prettig werken. Ik heb ook het idee dat er in Zeeland nog geen sprake is van de overvolle klassen waar ze in de Randstad mee te maken hebben. We proberen hier nog steeds om behapbare groepen te houden. Ik ervaar een hele fijne teamspirit; we werken met elkaar aan de samen gekozen visie. Dat vind ik een hele goede reden om hier te blijven werken.
